De fabel van de wal

In het dagelijks leven, 
Het is een recht dat gekoesterd moet worden, 
Een bolwerk tegen de blikken, 
Een schat die bewaard moet blijven.

Als een wild dier, 
Onze privacy moet worden beschermd, 
Nieuwsgierige mensen, verklikkers, 
Inquisiteurs, snuffelaars.

Want zonder haar zijn we niets, 
Wezens die onderworpen zijn aan de grillen van anderen, 
Zonder vrijheid, zonder privacy, 
Zonder liefde, zonder geluk.

Als een fragiel vogeltje, 
Onze privacy moet worden beschermd, 
Van de hebzuchtige blikken van roofdieren, 
Scherpe snavels van roofvogels.

Want zonder dit zijn we slechts prooi, 
Wezens die verpletterd worden door de passies van anderen, 
Zonder hoop, zonder vreugde, Zonder waardigheid, zonder kracht.
Zo wordt de privacy beschermd, 

Is een plicht, een noodzaak, 
Zodat wij vrij kunnen zijn, 
Zodat wij gelukkig kunnen zijn.
Als een schat begraven in de grond, 

Onze privacy moet worden beschermd, 
Uit de hebzuchtige handen van goudzoekers, 
Jaloerse blikken van valse vrienden.

Want zonder dit zijn we slechts objecten, 
Wezens die onderworpen zijn aan de belangen van anderen, 
Zonder persoonlijkheid, zonder project, 
Zonder toekomst, zonder hoop.

Laten we dus onze privacy beschermen, 
Met voorzichtigheid, met wijsheid, 
Zodat het ons in staat stelt te leven, 
In harmonie met onszelf, in alle adel.