Πίσω από τη μάσκα των ματιών

Στο ύφος του ΜΟΛΙΕΡΟΥ

«Σε αυτή την κωμωδία τρόπων, ο Μολιέρος υπογραμμίζει τη σημασία της ιδιωτικότητας σε μια κοινωνία όπου η εμφάνιση και τα κουτσομπολιά κυριαρχούν. Οι χαρακτήρες, αντιμέτωποι με τη συνεχή παρατήρηση των γύρω τους, επιδιώκουν να διατηρήσουν τον μυστικό τους κήπο, την οικειότητά τους. Ο Μολιέρος μας υπενθυμίζει έτσι ότι η ιδιωτικότητα είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα, ένας χώρος όπου ο καθένας μπορεί πραγματικά να είναι ο εαυτός του. Είναι ένα έργο που μας προσκαλεί να αναλογιστούμε την αξία της ιδιωτικότητας στη ζωή μας και να την προστατεύσουμε από τα αδιάκριτα βλέμματα.»

Πίσω από τα παρασκήνια της κοινωνίας, ανάμεσα στις μαριονέτες που χορεύουν στο ρυθμό των συμβάσεων, αναδύεται ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας: ο νόμος προστασίας Ι.

Σκηνή 1: Το σαλόνι ενός αστικού σπιτιού

(Ο κ. Αρπαγκόν, ένας τσιγκούνης αστός, κάθεται στο τραπέζι του, μετρώντας με λαιμαργία τα χρυσά του νομίσματα. Η Ελίζ, η κόρη του, μπαίνει διακριτικά.)

Ελίζ: Αγαπητέ μου πατέρα, επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για ένα θέμα που με ενδιαφέρει πολύ.

Άρπαγον (διακόπτοντας, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα): Μίλα, μίλα! Αλλά κάνε το γρήγορα, έχω ακόμα θησαυρούς να μετρήσω.

Ελίζ: Αυτή είναι η ιδιωτική μας ζωή, πατέρα. Σε αυτήν την κοινωνία όπου όλα ελέγχονται εξονυχιστικά, είναι απαραίτητο να προστατεύουμε τα μυστικά μας και την ιδιωτικότητά μας.

Αρπαγών: Κόρη μου, μιλάς για χίμαιρα! Τι σημασία πρέπει να δώσουμε σε αυτή την ιδιωτική ζωή; Δεν βλέπεις ότι ο κόσμος μας βασίζεται στην εμφάνιση και τα κουτσομπολιά;

Ελίζ: Αλλά Πατέρα, η ιδιωτική μας ζωή είναι ο μυστικός μας κήπος, ένας χώρος όπου μπορούμε πραγματικά να είμαστε ο εαυτός μας, χωρίς φόβο για το βλέμμα των άλλων.

Σκηνή 2: Ο δρόμος, μπροστά από το σπίτι

(Ο Βαλέρ, ένας νεαρός ερωτευμένος με την Ελίζ, συναντά τη Μαριάν, μια ντροπαλή και συγκρατημένη νεαρή γυναίκα.)

Βαλέρ: Μαριάν, αγαπητή μου φίλη, είναι απαραίτητο να διαφυλάξουμε την ιδιωτικότητά μας σε αυτή την κοινωνία που διψάει για σκάνδαλα και κουτσομπολιά.

Μαριάν: Ω, Βαλέρ, συμφωνώ! Αλλά πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό όταν μας παρατηρούν και μας κρίνουν συνεχώς;

Βαλέρ: Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, να κρατάμε τις ανταλλαγές μας μυστικές και να επιλέγουμε μέρη όπου μπορούμε να συναντηθούμε μακριά από αδιάκριτα βλέμματα.

Μαριάν: Τι πρόκληση είναι αυτή! Κάθε βήμα που κάνουμε εξετάζεται εξονυχιστικά, κάθε λέξη που λέμε παρακολουθείται.

Πράξη II

Σκηνή 1: Το πάρκο, κοντά σε ένα σιντριβάνι

(Ο Αρπαγκόν, η Ελίζ, η Βαλέρ και η Μαριάν συναντιούνται, αναζητώντας ένα ασφαλές μέρος για να μιλήσουν.)

Αρπαγών: Τι βλέπω εδώ; Την κόρη μου παρέα με αυτόν τον νεαρό άνδρα; Και ποια είναι αυτή η νεαρή γυναίκα; Τι σημαίνει αυτό;

Ελίζ: Πατέρα, σε παρακαλώ επίτρεψέ μας να διατηρήσουμε την ιδιωτικότητά μας. Δώσε μας έναν χώρο όπου μπορούμε να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον χωρίς φόβο για την κρίση σου.

Αρπαγκόν: Κόρη μου, καταλαβαίνω το αίτημά σου. Η ιδιωτικότητα είναι μια έννοια που αξίζει να γίνεται σεβαστή. Αλλά θέλω να μάθω την αλήθεια! Ποιοι είναι αυτοί οι ξένοι;

Βαλέρ: Κύριε, είμαστε απλώς εραστές που αναζητούν μια ήσυχη γωνιά για να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας. Η ιδιωτικότητα είναι ένας πολύτιμος θησαυρός, μια φούσκα οικειότητας που πρέπει να προστατεύσουμε.

Πράξη III

Σκηνή 1: Το σαλόνι, η τελική αναμέτρηση

(Ο Αρπαγκόν, η Ελίζ, η Βαλέρ, η Μαριάν και μερικοί δευτερεύοντες χαρακτήρες βρίσκονται σε μια τεταμένη αντιπαράθεση πρόσωπο με πρόσωπο.)

Αρπαγκόν: Ελίζ, Βαλέρ, Μαριάν, με πείσατε για τη σημασία της ιδιωτικότητας. Σας παραχωρώ αυτό το προνόμιο, υπό την προϋπόθεση ότι θα επιδείξετε πίστη και σεβασμό στην οικογένειά μας.

Ελίζ: Ευχαριστούμε, πάτερ! Δεν θα σε απογοητεύσουμε. Η ιδιωτικότητα είναι ένας πολύτιμος θησαυρός που θα διαφυλάξουμε.

Βαλέρ: Κύριε Αρπαγκόν, εκτιμούμε την κατανόησή σας. Δεσμευόμαστε να σεβόμαστε την εμπιστοσύνη σας και να διαφυλάσσουμε το απόρρητό μας από αδιάκριτα βλέμματα.

Μαριάν: Ευχαριστώ, κύριε. Η ιδιωτικότητα είναι ένα καταφύγιο όπου τα συναισθήματά μας μπορούν να ανθίσουν, απαλλαγμένα από εξωτερικές κρίσεις.